Foi o meu primeiro obradoiro como escritora convidada. Algo excepcional. A admirada e querida Emma Pedreira quixo agasallarme este nadal cun encontro cos membros do seu clube de lectura e escrita. E alá fun, co poemario cheo de post-its.
Quedamos en improvisar, ese era o trato. E o que acontece cando improviso (e o auditorio é atentísimo, e no ar está esa complicidade previa, que non sabes de onde ven) é que me puxen a falar, ebria de pouso, a dar chaves de lectura inéditas, pero non só as chaves, os marcos das portas tamén.
Cando me decatei alí estaba, fronte a un grupo de lectores ávidos de palabras, que me facían preguntas interesantísimas (un auténtico terceiro grao), revelada con vapor de mercurio para eles.
A tarde foi deliciosa, non podo agradecerlle a Emma o convite, a súa xenerosidade; non podo agradecerlles a cada un dos asistentes o calor, a atención, os papeis coas súas palabras, agora miñas.
Un verdadeiro luxo. Felicísima.
2 Comentarios so far
Deixar un comentario
Sucos: blog de Dores Tembrás 
o pracer, todo noso. En nós o pouso do pouso, afumadas!
Comentario por e.p. 24/12/2009 @ 10:39Velaí, para min, un dos grandes momentos que vivimos os que escribimos: o encontro cos lectores, coas lectoras, cando nos expoñemos así, armados cos nosos textos, diante da súa curiosidade. Parabéns. De certo que quedarían moi contentos.
Comentario por náufrago 24/12/2009 @ 18:18