Filed under: Cronoloxía da urxencia
Esta cronoloxía escribe un tempo de urxencias, un desexo omnipresente que colapsa as vías respiratorias, que fai enmudecer, que tenta rexistrar a contención e a inminencia, o silencio máis severo pero tamén o máis locuaz. O desexo da palabra, do poema, do outro, de ser. Neste poemario o eu poético admira o pantelro, quere facerse consciente da extraordinaria enxeñería da trampa antes de.
O venres 31 de maio, ás 20:30, nun acto sinxelo e emocionante, entregáronme na Casa de Cultura de Carral o premio do XVI Certame de Poesía por Cronoloxía da urxencia.
Alí con Francisco Fernández Naval que lle adicou unhas fermosísimas palabras ao poemario, con José Luis Fernández Mouriño, Anxo Lorenzo, Miguel Anxo Fernán Vello e Roi Vidal, gañador do ano pasado e que presentaba o seu poemario Teatro, léndonos algúns textos e deixándonos con ganas de máis.Entre o público Mercedes Queixas, membro do xurado.
Tamén eu lin algúns poemas, e falei da honra que supón que Espiral Maior publique o poemario, da honra que é recibir este premio. Agradecín as xenerosas palabras de Miguel Anxo, a súa amizade.
Foi unha noite fermosa. Cos meus.
O venres, entre a emoción e os amigos o acto de entrega.
O agradecimento infindo, sen fin, sen fin, aínda hoxe.
O premio relocía e case opacaba algunhas tardes de escrita, o cansazo, a incertidume, a obsesión.
Quero compartir o premio e a confección deste poemario cos avós dos meus fillos, que son fundamentais para que a procura sexa posíbel. Coa miña familia, cos meus.
Ti, que sostés os meus pulsos cada mañá, cada noite.
Tamén cos poetas amigos e admirados que me achegaron as súas lecturas, axudando a obxectivar o traballo.
E por suposto con tódolos amigos que estaban aí, compartindo alento.