Os días 4 e 5 de setembro ten lugar en Salvaterra do Miño o Festival da Poesía no Condado; unha grande festa da cultura, con exposicións de fotografía, pintura, música, poesía, curtametraxe, obradoiros e máis, que vai pola XXIII edición.
Este ano teño a sorte de participar cos meus textos no Festival poético-musical o sábado 5 pola noite. Agardo feliz esa noite de poemas, de lucernas e butacas, de escea e pouso.
Filed under: viaxe
Pensei, mentres baixaba, nas veces que ela pasou por alí; viña dende a casa a pé, visitar ao Santo. Pensei no seu cansazo, aló polos días de novembro de hai sesenta anos, no mau tempo, na lama do calzado. E na igrexa, pensei na reverencia, na fe, nas peticións. Hai na casa ainda un xogo de sanandresiños, as cores algo esvaidas, pero verdadeiras.
Despois a auga das fontes, a merenda aló abaixo, mirando mar, sentada nuns penedos. Daquela fora sen os nenos, que eran ben cativos, e quedaran co Tio José, na casa. Habíanlles gustar as roscas. Os pés entalados.
Todo isto pasou alí, os mesmos chanzos son testemuños. Ao mellor, é iso o que me fixo lembrame dela. Pero non, non mintas, porque ti xa sabías: querías ir, querías facer a mesma viaxe, pasar polo mesmo carreiro, sentar no mesmo penedo, coma se ao darte volta, ela estivera no banco de atrás, na ermida, e puidera coñecer finalmente ao bisneto.
O pasado luns 10, fechábase a feira do libro coa presentación do poemario Raíz e Soño, de Xabier Seoane. Foi un pracer escoitar as intervencións nesta mesa cómplice: as introduccións de Xan Arias, editor, e de Miguel Anxo Fernán Vello, poeta que presentou esta nova antoloxía de textos relacionados con Oleiros. Escoitar a Seoane.
Non é lugar este blog para renderlle homenaxe ao escritor pola dilatada e exitosa carreira literaria (iso xa o fixo Fernán Vello o luns), pero non podía resistir a tentación de compartir os dous últimos versos do texto Hic et Nunc, que fechan o poemario:
Morreron os arados,
pero quedan os sucos.
Versos envexados, sentenza sabia, ecuación que proxecta un tempo, verdade que agroma en estructura poliforme, terróns da infancia, ferro e terra, avó que deliña a leira con cálculo de arquitecto, e eu atrás, entre os sucos, apañando nas patacas, fechando o funeral.
Velaiquí está a crítica que fixo Ramón Nicolás do poemario en La Voz de Galicia.
Feliz, novamente, e agradecida.
O vindeiro xoves, ás 20:00 preséntase en Moret Art Espacio (Olmos 12-14) o nº 9 de El invisible anillo. O acto, presentado por Teresa Seara, contará coa participación do director da editorial Eneida, Lur Sotuela.
A seguir terá lugar un recital poético que contará coa participación de Miguel Anxo Fernán Vello, Xulio L. Valcárcel, Emma Pedreira, Lur Sotuela, Eva Veiga e eu mesma.
Foi case coma un primeiro día de escola, as estilográficas a punto, o caderniño para as probas, a tinta negra.
Non teño como agradecer aos amigos, e mesmo a algúns descoñecidos, que se achegasen onte á feira do libro na procura da miña sinatura nun exemplar do poemario. Fico en débeda con todos vos.
Onte percibín a feira do libro de forma distinta. Non foi coma outros anos, desta vez mirei con máis atención os postos, repasei o programa varias veces, foi estrano descubrir o meu nome xunto co do pouso no conxunto de actividades organizadas arredor da feira do libro. Hoxe, domingo, estou convidada a asinar exemplares do poemario a partir das 19:30.
Había moitísima xente. Rivas asinando libros, pintando paraugas xunto ás adicatorias, e eu coa tentación de dicirlle o moitísimo que o admiro e canto desfruto da súa literatura.
Asistín á presentación do libro Erofanía de Yolanda Castaño, un volume recopilatorio das súas tres primeiras obras. Foi unha presentación cálida, plena de agradecimentos e amizade na mesa compartida con Miguel Anxo Fernán Vello e Teresa Seara. A lectura dos seus poemas, na tarde de onte, levoume á Facultade de Filoloxía no ano 97, á primeira vez que a escoitei recitar. Foi un pracer breve, tan só tres poemas, unha delicadeza escoitala.
Sucos: blog de Dores Tembrás 