Sucos: blog de Dores Tembrás

A mensaxe chegaba na mañá cedo. Podería pensar que despois de ter pasado polas críticas do pouso xa estaría afeita. Pero non, coido que unha nunca se afai a ler as achegas dos demáis sobre a obra propia.

Tiven que coller o coche, porque en dous km á redonda non había ningún quiosco. E mentres conducía pensaba en tódalas posibilidades, na ansia, na responsabilidade de dar a ler unha obra. No complexo proceso de recepción.

Merquei o xornal e sentei ao pé da caseta, na praia, a ler.

Mentres atropelaba palabras, sentínme moi afortunada pola minuciosa lectura de Armando Requeixo, por revelar tanto  e entregarse a esta Arquitectura da mudez sen reservas.

Que sorte repetir hoxe como daquela: Moi agradecida.