Onte voltei á escola, ao Colexio Cruz do Sar, en Bergondo, onde cursei hai moitos anos 1º de EXB.
Madeira amoreada no terreo de enfronte, eterna. Tablóns e serrín.
Mentres agardaba na entrada vin o comedor, agora máis pequeno. Eu sentaba alí, perto de meu irmán. Lembro o polo, as patacas asadas, o pan. As cociñeiras mirando por nós. E aquela porta na cociña; o meu cerebro sabía perfectamente que por ela podía sair ao patio sen dar tanta volta. Fascinante a precisión dalgúns recordos.
Faltaba o carro dos xelados. Ás veces, pola tarde, meu irmán e máis eu mercabamos un dedo pica-pica.
Pasaron case 25 anos. Como explico que a nena segue prendida da xelatina lila (compartida onte con outro ex-alumno), do tear, da sensación de sentirse na casa? Todos aprendéndome.
Fun á miña aula, estaba chea de nenos, outro mobiliario, outra disposición, pero alí segue o mesmo armario empotrado onde gardei o meu disfraz de bailarina no entroido de 1986. Poñerlle palabras á sacudida, contar o que foi camiñar polo corredor, chegar á porta, agora medrada, outra.
Felicidade inmensa de ir presentar á escola, para os rapaces, o meu pouso o día 10 de novembro. Alí onde o vimbio sempre será oficio para a pequena e onde, coma un milagre, a herba segue a medrar salvaxe.
1 comentario so far
Deixar un comentario
Sucos: blog de Dores Tembrás 
Ai…
Comentario por abm 25/10/2009 @ 17:38