Finalmente decídome así
coas mans atadas ás costas
e un pedazo de papel tapándome os labios cun verso de Artaud:
eu padecín cincuenta electroshoks, cincuenta estados de coma
Gonzalo Hermo, Crac.
Foi nos últimos días de decembro.
Gonzalo Hermo traía consigo os tempos asociados ao poema, e versos de poetas moi queridas e admiradas: Xohana Torres, Chus Pato, Olalla Cociña, Olga Novo ou Alicia Fernández entre outr@s.
O sinxelo foi rendirse ante o seu discurso, artellado no mecanismo temporal dende o que se sitúa o poeta. Xurdiron moitos outros conceptos, e Gonzalo foi dunha xenerosidade maiúscula falándonos do seu propio proceso de creación e partillando algúns textos inéditos do seu novo traballo.
Dicir luxo, honra ou privilexio. Repetir o que significou esa tarde para tódolos asistentes. O fascinio ecoando cando el fechou a porta.
Os bolos de Santa Lucía. A noite.
Eu débolle moito a Gonzalo, pero como dixen ese día, a súa presenza en Arquitecturas do poema é un dos luxos que me reserva a súa amizade. Compartir a mirada, a peneira á que se someten @s escritores que axudan a configurar o propio traballo. Foi un encontro tremendamente estimulante para tod@s.
Verdade.
Moi agradecida.
1 comentario so far
Deixar un comentario
Sucos: blog de Dores Tembrás 
[…] Master class con Gonzalo Hermo […]
Pingback por Arquitecturas do poema. Obradoiro de escrita creativa. | Sucos: blog de Dores Tembrás 08/01/2014 @ 17:02