Botei o verán sen escribir un post. Pero pasaron tantos pola miña cabeza(a soidade, as etapas que se fechan, algúns versos de Szymborska, Lorca, Glück, as decepcións). Ás veces mesmo aparecía o título entre neóns, insistente, interrumpindo a praia, unha excursión, o cociñar silencioso da confeitura de abruños.
Pregúntome agora que escribo isto se algún sobreviviu, se algún pagaba tanto a pena como para permanecer durante dous meses na memoria, agardar ao outono, ao regreso.
Isto levoume a pensar nos proxectos de escrita, nos que están aí, durante tempo, mesmo chegan a coller forma, e logo non se concretan. Falo con outros escritores sobre isto, algúns dinme que son moi fecundos en proxectos, pero que a porcentaxe que se concreta é mínima. Outros conciben un proxecto e centranse nel ata rematalo, non hai distraccións, non se atravesan outras ideas porque toda a enerxía se concentra nun obxectivo claro: rematar o que se comezou.
Non sei se algunha das ideas para post deste verán sobreviviu. Ten todo o seu momento? Escapa ese momento e xa non hai máis oportunidades? O que non se concreta fica perdido para sempre?
Que pasa co que non se di?
2 Comentarios so far
Deixar un comentario
Sucos: blog de Dores Tembrás 
pódese pospoñer a emoción?
Comentario por zeltia 12/09/2011 @ 12:15vivirase igual outro día o que desexamos hoxe?
…
ou todo o non vivido e posposto xa se converte noutra vivencia?
Me sumo a la lista de quienes son abordados constantemente por las ideas y proyectos. Luego son pocos los que se plasman en el poema o el cuento… Desde hace algún tiempo adopté la costumbre de anotarlos y lo que es increíble es que al leerlos más adelante, algunos hasta me parecen buenos… Jajaja!!!!
Comentario por marcelo 13/09/2011 @ 09:01En fin, que la procrastinación es el enemigo número uno del escritor. Eso creo.