Os que seguides o blog xa sabedes da miña profunda admiración por Manolo Rivas: os encontros, o poema Boh, as sinaturas de libros.
Onte ás 12:00 asistín ao acto de ingreso do escritor na Real Academia Galega. Non podo, nin quero, facer unha crónica exhaustiva do acontecimento, confórmome con pequenas faíscas do que foi, do que sentín.
A entrada de Manolo Rivas no Salón de actos do Paraninfo, acompañado de dous académicos. A flor de toxo na súa man, tan necesaria e luminosa.
Todo o auditorio en pé. Cheo.
Avalancha de fotógrafos. E el tan coma sempre, sinxelo, humilde, carismático.
O discurso. O discurso foi simplemente brillante, estarrecedor, destes encontros coa palabra que conmoven o espírito. A poesía rebordando daquel ventanal ao mar, a buguina, o humor, a memoria, o drama máis agudo das pequenas anécdotas, do que el é mestre (veume á memoria unha nota que tomei sobre a súa obra hai xa anos: dinamita emocional os contos de Rivas).
O escritor levounos da man pola súa vida, obra, lecturas, referentes, ideais, tantas bocas da literatura. Un discurso tecido coa minuciosidade dun cobertor de liño. Extraordinario.
Sentín que estaba a viver algo histórico, algo que lle contaría aos meus netos. E bebia das palabras de Rivas, querendo que aquilo non rematase nunca. O auditorio entregado, cómplice. O estalido final en aplausos, que se demoraban no recoñecimento.
El é unha das máis exquisitas e necesarias bocas da literatura. Deixovos as súas palabras ao remate, esas que non recollen o discurso escrito que teño nas miñas mans: Saúde, Terra e Liberdade para sempre.
6 Comentarios so far
Deixar un comentario
Falas ti e falan os corazóns de todos, que bonito!
Comentario por Rosa 13/12/2009 @ 14:01Conseguinche un pastelinho pero xa marcharas…
Roubo a foto para o Caralibro, vale?
beixos
Falas ti e falan os corazóns de todos, que bonito!
Conseguinche un pastelinho pero xa marcharas… comino eu.
Roubo a foto para o Caralibro, vale?
beixos
Comentario por Rosa 13/12/2009 @ 14:06Mágoa non ter estado. Tería gozado moito. Manuel Rivas é un faro e un guieiro para todos nós.
Comentario por náufrago 13/12/2009 @ 21:58Comparto absolutamente o espíritu e a esencia do teu artigo. A presentación do seu libro plurilingüe “A desaparición da neve” foi espectacular. Aproveito para recomendalo xunto co cd que o acompaña con Pulpiño facendo os acordes musicais. http://www.youtube.com/watch?v=YF36dFIWPf4
Comentario por CARPENTER 14/12/2009 @ 18:12Confío en que sexa un soplo de aire fresco para a Real Academia. O evento tivo que ser precioso precioso. Un bico
Comentario por abm 14/12/2009 @ 23:40…sei que houbo piñas para conseguir os pasteliños, eh? jajaja
Comentario por abm 14/12/2009 @ 23:41