Acabo de chegar dun magnífico encontro co gravador José Valentín e Luz Pozo, poeta á que o Concello de Culleredo lle rendía homenaxe.
Nunha das salas de Vila Melania tiven a oportunidade de escoitar novas anécdotas encantadoras da nena Luz, xa poeta, fascinada cunha ilusitración de xemas de cores; ou disposta a aceptar con cinco anos a un veciño de seis como noivo, só a cambio dunha caixiña de ceras “capaces de fermosealo todo”.
Luz falou tamén de música, de inspiración, de Vicente Aleixandre, da poesía, do espírito e da alma, da imprenta que lle agasallaran os reis de pequena, da flor que detén o tempo.
Pola súa banda José Valentín ofreceu, coma sempre, esas palabras sabias e agradecidas que conmoven polo verdadeiras.
Aquí estou, ofrecida a estes dous mestres.
Deixar un comentario so far
Deixar un comentario
Sucos: blog de Dores Tembrás 