Gamoneda

Gamoneda

28/07/2009, 11:25
Filed under: Evento, poesia, presentacion, recital

Resulta que o mestre era un home de carne e óso, unha voz potente, que tiraba polos puños da camisa, coqueto. Con un profundo e explícito respeto polo rito da poesía, o silencio coma o frío, sen aplausos por favor. Ollos fechados.

Os materiais, as traduccións, esa sutil trascendencia das linguas no poema. Español-Inglés-Alemán. Palabras coma lápidas.

Era certa a súa escrita sosegada, as adicatorias luminosas, transparentes. E eu alí, sorbendo as liñas da súa estilográfica, sabéndome afortunada. Feliz.

1 comentario

1 comentario so far
Deixar un comentario

RSS feed for comments on this post. TrackBack URI