Véspera
Deixar un comentario so far
Deixar un comentario
Unha non pode evitar pensar no que acontecerá mañá, as vésperas teñen iso indiscriptíbel, un ansia arrítimica que precipita o tempo, ou non. Sorrío pensando nesa persoa que sei que irá, que hai tanto que non vexo, e sobre todo penso nos que non estarán e extranarei.
E agora marcharei para a cama, repasarei cada unha das cousas pendentes: pasareille o rodillo ao vestido, colocarei as medias sobre os zapatos, os post-it do poemario, pintarei as unllas?… e xa só quero estar en moret art, sentada, un instantiño antes de que todo comece, e ficar así, mirándoo todo, antes de que se convirta nun recordo.
Deixar un comentario
Deixar un comentario so far
Deixar un comentario